بیهوده نکوش..!
دنیا را "غریب" بار آوردند
رد آشنای چشمانت؛
در ذهن ملول هیچ آینه ای به تکرار؛
اقرار نخواهد کرد!

پشتِ چشم نازک نکن ...
ای هورِ گریخته از بندِ نگاه ابرها!
کاش می دانستی سایه ها،
آبستنِ روشنی اند..!

دنیای عجیبیست!
نمک گیر نمک هایی شده ایم که بر زخم هایمان پاشیده اند ...!

جیب های پُر از گندمِ استالین
و پر از شعرِ این روزهای من!
هر دو، کِش رفته ایم رنجِ بی ثمرِ داس ها را!

فاخته ی کور ...
پر و بال فرو ریخته ات را
بر شانه های افتاده ی شب بریز..
کنج لبخند پنهان کوچه ها،
میتوان دستی به سوی ماه تکان داد
و ستاره های سوخته را
به آغوش کشید..!...