واژه های پاکی
کجاست آن فصل سرشاری
که از تنعم ان فرودستان را نان پاره ای رسد
و گنجشکان را دانه ای برای بر چیدن
ما در کجای این سیاره ایستاده ایم
که خون سیاوش بر خاک است
و بوی مسموم لئامت
مشام جان را می...

اشک سحر
بیا بر دیده ام اشک سحر زن
شبستان غمم را صد شرر زن
حکومت ران به جان خسته من
به نازی صد شرر بر خشک و تر زن
که بس دلخون منم از گردش دهر
بر این گردش بیا طرحی دگر زن
بران ظلمت بتاران توسن خشم
تبر ب...

صبح سپید
هر چند دویدیم به جایی نرسیدیم
از گردش ایام به جز یاس ندیدیم
از دور زمان قسمت ما جمله ملال است
هر چند به دنبال یکی صبح سپیدیم
چون ژاله صبحیم که شوید رخ مهتاب
ما اشک گناهیم که بر خاک چکیدیم
آس...

اجاق دیده
بر اجاق دیده ام صد سوز اخگر ریختند
بهر سوز دل هزاران شاخه تر ریختند
در غیاب ما به بسته با خزان میثاق ها
پیش پای بلبلان گل‌های پر پر ریختند
بهر شوز و شر جهانی بس مکدر ساختند
هر چه اشک و آه آ...

ایه های بیداری
ما به عصمت پنهان آدمها
در بارش سهمناک سیاهی ها
می اندیشیم
واز انجماد معنویت در ذهن ها
غمگین و هراسناک
برای که تلاوت کنیم آیه های بیداری را
که خواب پریشانشان را آشفته کند
باید بر خیریم ...