قاب چشمان تو
ترا دوست دارم چه بی منتها
چو خضرم به دنبال آب بقا
جهان در غیاب تو در چشم من
گلی کاغذین کشته بی رنگ و بو
تو آب زلالی به جوی خیال
تو رویای شیرین، تو شعر محال
تو پوشیده ای روی خود از همه
تو ...

تجلی که نور
با پر و بال چنین بسته کجا بتوان رفت
در شبی سرد و سیاه
بال پروازم نیست
مرغ افسانه ای این چمنم
شوق پرواز ولی نیست مرا
و گرفتار شبیخون هراسم اینجا
و در این پهنه دلسردی‌ها
غم کشیده است سپاه
لی...

حباب
زندگی را میشکا فم
تا باز شود رخنه ای
بر آسمان گشاده آبی
تا رها شوم از این خاک سترون
که بذر شادی در آن نمی روید
و بال بگشایم آ زاد
بر پهنه ی بیکران ان
چون کبوتران چاهی
با چینه دانی پر
یا بادی س...

سپیده
ما که خود مرده ایم
و تابوت خویش را بر دوش داریم
چگونه از تابوت بر خیزیم
و با کفن سفیدمان
بر ماتم دیگران بنشینیم
باید جای مناسبی برای دفن خود بیابیم
که زیر تیغه ی آفتاب نباشد

ما که راویان رنجیم...

فعلامن زنده ام
این را به خود بگویید
تا بدل به یک حقیقت شود
من ایمان دارم که امروز بیدار میشوم
و ریه هایم بطرز شگفت آوری کار می‌کنند
صدایم میتواند آواز بخواند
زمزمه کند و پرسش نماید
دستهایم مم...