روزهای مرده
خورشید از روزنه برگ ها می تابد
چون لکه های پیسی بر پوسته زمین
مردی روز های مرده اش را
دفن می کند
وزیر لب اورادی میخواند
و در تعجب از عمر کوتاه خویش
صدای شر شر آب می آید
گویی با سنگها گفتگ...

معجزه عشق
در غیبت او معجزه از من بگریزد
مغلوب شوم در قدم مرگ
چو سهراب
او رستم دستان شود و سینه ی من را
بشکافد
روحم چو کبوتر بکشد بال
پرواز کند تا برسد خانه ی مهتاب
من مانم و این کالبد
درمانده ی بی ج...

تو
دل نهادم در غم سودای تو
هر چه بودم را نهادم پای تو
گل دراند جامه در هر گوشه ای
در غم پیدا و ناپیدای تو
مقتدای هر چه پروانه منم
چون مریدان پیرو فتوای تو
جان گذارم در ره و خود بگذرم
تا چه پیش آرد دگر...

راه
راهی در پیش است
دراز
که می گذرد ازدل شنزارهای تفتیده
و خار و‌خلنگ ها
و قریه های متروکه در راه
هوا گزنده
پاها خسته و تاول زده
بوته های خشک و پراکنده
این سو و آن سو
لرزان در زیر باد
با ما سخن دارن...

چراغ
چه شب تاریکی
باید افروخت چراغی در راه
در دل ظلمت تبدار سیاه
تا به بینم کدامین ره و بیراه کدام

ما برانیم اگر دست دهد
تن تبدار علفها را هر روز
بشوییم با شبنم صبح
وبسازیم کتابی با برگ
از قصه عشق
و ...