کعبه آرزو
چون موج خسته ای که به ساحل نمی رسد
شادی به پای آدم فاضل نمی رسد
از حرص و آز و کینه جهان آنچنان تباه
هر گز به فکر آدم عاقل نمی رسد
دنبال آرزو به کجا می روی رفیق
دانی به کعبه آدم جاهل نمی رسد...

زندگی
زندگی هزار نکته نگفته است
زندگی هزار بغض ناشکفته در گلو
زندگی پر است زخنده های بی دلیل
و گریه های ناگزیر
زندگی نزیستن به زیر بار بردگی است

زندگی گهی به راه بی بهانه رفتن است
و گاه هم چراغ درره...

باز خواهم گشت
باز خواهم آمد دیگر بار
چون تمنایی فراموش شده
در شبی آبستن از عطر سحر
در شبی پر ستاره
که ماه در اسارت آزادی است
و فاصله انداخته است میان ما دب اکبر
و سکوت گوش هایش را تیز کرده برنجوای ما
...

اگر تو نیایی
بیگاهان آمدی
آمدی چون نوازش اندوه
چون دویدن آب به جویبار
چون عطر گلی در دست نسیم
و عریانیم را با غم‌های ماندگار پوشاندی

چه کسی در غیاب تو
خوشه ی غم‌های مرا می چیند
و اندوهم را درو می کند...

زمین
این زمین زندان و ما پا در گلیم
قایقی بی ناخدا بی ساحلیم
بس غریب افتاده ایم در این جهان
بی کس و بیهمزبان بی همدلیم
بی خبر از ما همه عالم شدند
آنچنانیم ما که از خود غافلیم
دل نسوزاند برای ما کسی
...