خش داشت
نجوای عاشقانه هایش
اشک داشت
چشمان گریانش
گویی بدرقه می کند ،
چمدان
جسمش را
و
سوت قطار
پاهایش را
به
سرزمین رویاها...

مشغول می کند
صدای حضورت
بوق ممتد

جدایی را

موذیانه
پرسه می زند
در حوالی خیالم
تصور

فراموشیت

سکوت

فریادی بی مخاطب

تسکین
درد
بی علاج

انتظار

pedramsayad.blogfa.com

نقابی بر چهره
خنده ای زهر آلود بر لب
گویا جوکری بود
برای انتقام