مابین زمین و پشت بام
ناگهان به یاد آورد
گلدانِ کوچکش را آب نداده
من تو را مثل تو می‌دانستم
تو خودت از خودِ تو دورتری
من تو را قصه نمی‌دانستم
و چه بد، قصه‌ی دیو است و پری
دیوم از قصه ولی دور شدم
که تو پیشِ بهتری قصه تری
شعرم این دردِ مرا جوش بزن
ببرم دورتر از بی...
ای آیه‌ی دلفریبِ شیطان
ای روزنه‌ی فرار از ایمان
ای میوه‌ی ممنوعه‌ی دوزخ
معشوقه‌ی مختومه‌ی انسان
متروکه‌ی سرزمینِ هستی
سرچشمه‌ی انتشارِ طوفان
سیاره‌ی منظومه‌ی معدوم
انگیزه‌ی جهلِ بت‌پرستان
ای ماشه‌ی بر...
در این تاریکیِ مطلق
دلخوش به کدام نوری وقتی
تمام ستاره هایی که میبینی
قرن ها پیش مرده‌اند
صد نامه نوشتیم و به دلدار ندادیم
صد شعر سرودیم و به بازار ندادیم
گرگیم که در غربتِ طوفانیِ جنگل
یک باج به صد گلّه‌ی کفتار ندادیم...
تبلیغات
