خدا گفته‌هایش را به پیامبران

و ناگفته‌هایش را به شاعران الهام میکند

غمگین نباش گلِ زخم خورده من
نگو کرمها سینه‌ات را شکافته اند
بگو که دلت را،روزنه‌ی نور کردند

آینه اگر نبود
در شعرهای من ببین
زیبایی‌ات را

جهان وارونه شده و
در این هوایِ از نفرت ابری،
«بارش» وارونه نمیشود
تا از «شرابِ»مهر مست کنیم و
«هق‌هق‌» ها «قهقهِ» شوند.
تنها «درد» است که «درد» میشود

جهان وارونه شده و هنوز
امید دلهایمان «گرم» است
...

خودت نمی‌دانی اما
در ذهنت ابدی شده‌ام
وقتی به چیزی فکر نمیکنی،
آن «هیچ» منم