صبح هایم زغروب دلگیر تر است
آن دم که میان ما دل پرکشیده است
اگر گریاندنم در خواب میل تو باشد
به ابد خفتنم میل عشق باشد
ترحم را به چشمان کبوتر یافتم
نامه ی بی مشتاق به پایش بافتم
بس که با دل ،درد ...

غروب است و دلم هوس پرواز دارد
به عرش آسمان یار وفایی دارد
به یاد آن طلوع بی غروب تابستانی
سرم گرم غلقلک های جوانی
ز لج بازی سبب شد فصل سبز آشنایی
جهانم گشت آزاد از هوای بی هوایی
بر سایه ی قلبم نور...

بر لب بام انتظار دیر زمانیست نشسته ام
شمیم دل پاکم به نسیم گره بسته ام
این پِیک نیک به هوای تو گره باز کند
شاید زفای این دل خسته تو را یاد کند
به پای خود به وصل دگری دونده رفتی
به دست عشق و قصاصش اسی...

مقدس دل ما بین کشت خوبی ها شده

ز جفای زمانه اما درو کینه‌ها شده

گر خمیده قامتش بیچاره است

تو بر آنی که ز پیری حاصل است

تو نظر کن به خودت فخر نفروش

همه عمر به ندای وجدانت...