داربستِ دست
شکست
بر بنای افکار

که حجم ترکاند
جمجمه،
همان کشتزارِ
تورّم هایِ
زد و خوردهایِ
درون مغزی!

باید
تراشید
زنگارِ سکوت
که گذشته کار زالوها
از مکیدنِ
خون های سرخ
دهان گشاد کرده اند
به بلعیدن...

با چمدانی پر از خیال
سوار بر حباب
مسافریست
در آسمان وصال و

با عبور هر ابر
مرور می کند
انبوهِ اندوهِ فشرده در
بقچه ی تنهایی را ...

بی هوا می گیرد
پَرِ
کبوتر بچه ای
نو پَر گرفته،
پَرِ حباب و
پوچ...