رفاقت گر کنی از روی جان کن
شرر بر دودمان دشمنان کن

فدا کن جان به پای دوستداران
ندای دل شنو زان پس همان کن

از پشت و از پس هم دیگر آورده گانیم
از پشت و پس چه دانیم ما پشت پرده گانیم

داننده را برانند سر داده را بخوانند
در کارگاه هستی دیده ناکرده گانیم

ما را چه کار باشد با راز این زمانه
در بازی زمانه از پی...

دل به غریبی سپرد آنکه دل از ما ربود
با کس آشنای خود باز غریبی نمود

آنکه به کین کهن پرده شرم آخته بود
بهر کس دیگری پوشش کین را زدود

باز به ویرانگی روی نمود خوی من
گیتی دیوانگی باز مرا گفت درود

شب ب...

شاخه ی گل سرخ
در مُشتم
جلوه ای ست از جگر خونینم
می فشارم...
خون می چکد از دستانم
در خیالم ...
خیالات محال
و چقدر دورم از هستی خود
مانده ام در هپروت
جگرم در خون است
و دلم
در دل غم مدفون
گل سرخ در مُش...

کمانه کرد عاقبت تیر غمت به جان من
تباه گشته طاقتم از غم و از فغان من

می گذرد فراق تو از پس روزگار عمر
یاد تو وخیال تو بریده است امان من

آن شب دیدن رُخت لحظه شادی و شعف
حال کجاست آن شب و چهره ی شاد...