آوا
منم و این جسد و این سر بی خاصیتم
و کسی نیست در این پیکر ِ بی خاصیتم

بال پرواز نمانده ست در این رخوت ِ سست
مانده ام پای همین سنگر ِ بی خاصیتم

شعله ای نیست که در من بگدازد آتش
مانده ام در ت...

پلکی بزن این پنجره ها ، بسته ، اسیرند
مردم دگر از دیدن هر حادثه سیرند

بنگر که قفس پرشده از بغض گزنده
در غربت خاموش و در مرگ ِ پرنده

گفتند کبوتر پر ِ پرواز ندارد
در لهجه ی بی پر شدنش ساز ندارد
...

سلام ای فاطمه ای آفتاب ِ شب نشین ِ درد
سلام ای یاس باران خورده در این روزگار ِ سرد

سلام ام ابیهای ِ بلندای ِ شمیم عشق
کنار ما کمی بنشین ، به عصر ِ سایه ها برگرد

به روی ذ...

مانده ست پرهای کبوتر های زخمی
در لا به لای متن ِ سنگرهای زخمی

درد است و زخم و بغض مردم تا لب مرگ
درهم شده پرواز ِ پیکر های زخمی

دنیا جدال بی ترحم ، خون و فریاد
منظومه ای از بغض ِ حنجرها...

گل کرده لای زخم هامان ، پینه ها مان
بی شک تَرَک برداشته ، آئیـنـه هامان

اَبریست انگار آسمان ،اما چه خشک است
دشت ِ کویرستان ِ زرد ِ سینه هامان

با نوعروسان مادران هم داستانند
سهراب ها رفتند...