خوش فرو نشسته ام در تو!

و راه گریزی نیست
برای مورچه ای
که در شیرهٔ حبّه ای قند
دست و پا می زند.


#مهران_امیرمحمدی
#مهران_امیرمحمدی_نسب
#شعرکوتاه...

حالا که رفتنی ام
در طاقه ای از ابریشم بپیچانیدم
که پروانه بمیرم
با این که هنوز
به شکل اندوهناکی انسانم...
به آسمان بسپاریدم
برکه ای خالی از غازهای وحشی

حالا می دانم
که زوزه ی گرگ
از برای گرسنگی...

بعد از عشق
هویّت ناشناخته ای را دریافتم
که حتّی
جنوبی ترین مسافرخانهٔ دود گرفته ی شهر
مرا نپذیرفت
بی آنکه مرگ،
مهری در شناسنامه ام زده باشد.


#مهران_امیرمحمدی_نسب
#مهران_امیرمحمدی
...

خواهی آمد
آن دم که صبح از پس شب
خورشید را در گذر مه می بیند
به نرمی شنبم از برگ
در پی کسی
که منم می گردی
می گردی و
از خانه ام نشانی نمی یابی
و مرگ
چنان تنگ درآغوشم دارد
و گریزی نیست
از دوش عزیزانم
که...

هجرت
زبانِ رفتن را می آموزد

به عبورِ جاده از آغاز
به آغازِ عبور از جاده
و به جاده ای که از تو
عبور خواهد کرد

به زبانِ هجرت در زمان
عبور می کنم از تو
غروبِ مغمومِ ریخته بر باغ!
تو کدامین مصوّری از سا...