دل رعنای من را او شکسته
تمام روز و شب در خون نشسته
خدایا سر به راهش کن تو امشب
صدای این دل من گشته خسته

طهران شد تهران
اما رویایش همچنان
بی نقطه و ساده
برج میلاد فرزندش
هنوز هم مادرش را دوست دارد
بر روی دیوار های بازار کهنه
هنوز هم
مرگ بر شاه دیده می شود
هنوز هم تاریخ دیده می شود
قهوه های خیابان...

به رویا های کاغذی
مردم شهر می نگرم
که با دستان تهی
مچاله می شوند

ساعت های مرده
بی گدار به آب نمی زنند
انگار عقربه هایشان را
دوباره می خواهند
اما عزرائیل
کار خودش را خوب می داند
«جنس فروخته شده پس گرفته نمی شود» ...