من تماشایی ترین ویرانه ام بانوی من
در جنون عاقل ترین دیوانه ام بانوی من

بوسه هایت کار دستم داد؛آخر این شدم
حسرتی بی انتها از شانه ام بانوی من

مثل پاییزی بدون وقفه بارانی شدم
اضطراب غرق در این خانه ا...

اولش از آخرش گفتم به کفران می رسم
من ز موج چشم تو در نبض طغیان می رسم

گفته بودم در دو چشمت غرق شد دیوانگی؟؟!
من ز چشمت اندک اندک تا به عصیان میرسم

گفته بودم نازنین باور کنی یا بگذری
من از این لبخند ...

غبار آه درون دهلیزم
بدون تو شبیه پاییزم

چقدر مجهول شدم ببین
غروب جمعه ای غم انگیزم

هنوز در همان کوچه ام بانو
در انتظار از تو لبریزم

غریب در کنار این مردم
جدا؛جدا خود شباویزم

من از خودم؛تو؛شهر شاکی...

صدای ساعت است انگار
که می شکند صدای نبودنت را
و من گوشه‌ای می‌نوشم
قهوه نبودنت را
چه معانی دارد
این سکوت این قهوه
و نبودنت انگار
تلخ ترین اینهاست...

عذر معذوری شبیه الکل و سیگار من
من به تو محکومم و تو حکم جرم و کار من

از ازل محکوم عشق و تا ابد معدوم تو
سرنوشتی شوم در عشق من و افکار من

فرض کن چشمم تو را دیده است آن هم سر سری
یک نگاهت بود کافی تا...