تو آن منظومه ی عشقی اندر جان و در کلامم

عمری که بی تو گذشت ای عشق
زندگی نبود نامش زیبا نشد هرگز

بیمارِ قندِ لبهای تو ام پیوسته ببوس

مثلِ گُلِ سُرخی بر شاخه تَن من
عطرِ تو مانده بر روی پیراهن من

تو آن عشق نابی که جاودان است در دل و جانم
تو آن آبِ حیاتی که جاریست در رگ و خونم