تو آن عشق نابی که جاودان است در دل و جانم
تو آن آبِ حیاتی که جاریست در رگ و خونم

سالهاست آرزویی دارند صنف ما عطارها
داشتنِ شیشه ای از عطرِ نفس های تورا

بدتر از رنجِ فراق، غم نیست
زَخمِ عاشقان را مَرهم نیست

چشم او سیاه و لب کبود و مو مشکی
وای به روزی که این سه با هم کنند تبانی

و عشق یعنی من بیمار ِ مبتلا به دیابت
پیوسته میل دارد دلم به شیرینی لبهایت