میخانه های شهر را سیل برده



ولی میخانه جای اشک ریختن نبود ای دلبر



آرامی شب خواب از چشمانم گرفته



خلوت شامگاهان جای هیاهوی خاطره هاست ای دلبر



اندوه شعر های زیادی دفن شده زیر لب هایم



مهر ل...

التماس ها ادامه دار

شکافته اند لاله های گوشت را

چکه های صورتم بخار می شوند
بر سرمای تیرگی

بهار نو بخش جنگل ها

درخت انتظار را کهنه تر نموده

و روز شمار های به آخر سال رسیده

در میان هجمه زمستانی س...

پنجره اتاق، گاهی شبانگاه
در درخشش آبی فسرده ای غرق میشود
گویا ستاره ای مرا میخواند
به مرگ خنده ای
یا شاید چراغ راهی باشد که مرا
به همراهی تنهای یک دشت دعوت میکند
گاهی شب هنگام در پستوی افسردگی
با سرما...

در طلوع نابه هنگام جدایی
ملالی نیست
ای طلوع صبح عاشقی
در پی ات تا غروب گشتن را
حاشا گر ملالی باشد
در همرنگی تیره قدم هایم
با آسفالت خیابانی که با تو آشناست
ابدا گر اندک ملالی باشد
در خفگی پژواک غروب خ...

پایان شب سیاه صبحی است
امان از طلوع زهر آگین سپیده دم
اندیشه خاک شدن دارد مرا چیره می کند
بر تشک سرد و دوزخ وار دنیا
امان از تلاش احاطه شده در مرداب
امان از خنجر باطنی پاره وجود
تمام ایام را به ذهنم ب...