پینه های دستِ مان
پشتِ پنجره ای ریخت
که دروغ را باور کرد
و از سایه های کرکره اش
هاشور خورد
پینه های دل مان

#سپکو_پینه
✍رجبعلی باقری...

ذهنِ زمان را
به زوزه انباشته اند
هفت خطّانی
که به سمفونی طاعون
بر مرداب های زمانه می خوانند

✍رجبعلی باقری
#سپکو_زمان...

در پلک هایت
تنهایی ام گم می شود
و در دست هایت خواب هایم
بگذار نگاهت را
به دریا بسپارم
که آرام پلک می زند

✍رجبعلی باقری
#سپکو_پلک...

کنارِ هر سنگی
به یادِ تو گلی روییده است
ای ماهِ منظومه ی ما
ببین چگونه
از فراز روحِ ستاره ها
تشتِ افتاده برخاک را می گیرم
و از درختِ زمین سنگ می چینم

✍رجبعلی باقری
#سپکو_سنگ...

پُر از وعده های خالی است
جیب های حامله
که در بازار
سزارین می شوند
امّا زنبیل ها
خالی به خانه می روند

✍رجبعلی باقری
#سپکو_خالی...