فراوانی هایم
هر گاه مرا می تکانند
می بینم
تو در من
از خودم فراوان تری

✍رجبعلی باقری
#سپکو_فراوان

بس که بِخیه خورد
زخمِ زندگی
دردها
ناکار شدند
و دستِ بخیه ها دریده تر

✍رجبعلی باقری
#سپکو_بخیه

آتش کبود چشمانت
که به تاریکیِ شب هایم
شعله می کشد
تمامِ پهنای پریروزم را
بر آتش دل دادگی ام می گیرانَد

✍رجبعلی باقری
#سپکو_آتش...

در دامن وطنم
تاریخ درد می کشد
از شام غریبانی
که دستش به دامنِ سحر نمی رسد

✍رجبعلی باقری
#سپکو_دامن

آسترِ تنم سرماست
خیاطِ سرنوشت
لرزِ تورا
بر تنم دوخته است

✍رجبعلی باقری
#سپکو_تن