امپراتوری چشمانت
دیکتاتوری ست
که تسخیر می کند
قلمرو دلم را...

به تاراج ! می برد
قرارم را...

به آتش می کشاند
دشت ایمانم را...

و شکست می دهد
لشکر منطقم را...
...

کودک درونم را به بازی می آورم
و کلاف شانه ندیده ی موهایش را می بافم...

گرد غم از چهره اش می زدایم...

نگاه سردش خیره در نگاهم...

چهره معصوم و رنگ پریده اش اشک را در چشمانم به جوش می آورد...

پیراه...

در جهنم نبودنت
یخ زده ام
بیا و خودت باز کن
گره این پارادوکس ! را

به چشمان من دل مبند
اورانوس قندیل زده ی متروکی ست
که سالهاست تابوت یخ زده ی کالبد عشقی را
در کهکشان خیال حمل میکند......

آه

لشکری از آه من امشب به راه افتاده اند
می رسند و دودمانت را به آتش می کشند
*******************

افسون

یک جهان شعر در اندیشه ی من میرقصد
بی شک افسون تو در جان و تن من جاری ست
********************...