مست بودم،

گاهی دَر
گاهی دیوار،
اما
نه دَر شنید
نه دیوار
و نه آنکسی که باید
میفهمید.

جواد مرادی

جنگل
زرد، قرمز ، سپید
در اعماق وجودش
احساس مُردگی ،
پرنده های پر زده
آدم های سر در گم
هجوم کلاغ های بی خبر؛
همینقدر مایوس
همینقدر آشفته
جنگل
وقتیکه سبز گم شده باشد.

جواد مرادی...

توی بُرهه ای
خودم را جا گذاشتم
که تاریخ نویس ها
دوست داشتند بعضی اتفاق ها
افتاده باشد.

فکر میکنم
به ارکیده ها
وقتی پیراهن قرمزات را میپوشی،
ریشه هات
دویده اند
توی جنگل مرطوب تنم
و من
اندازهء آسمان کلمبیا
شیفتهء زیبایی ات
رویِ زمینم.


کلمبیا: زادگاه گلهای ارکیده...

مثل
فصل مهاجرت مرغابی ها
اندوهگین
مثل
کوچه های تاریک
وقتی که ناخواسته ترسناک اند
همینقدر تنها،
چراغ خواب قرمز
خیره میشود به ما
وقتی من و اتاقم
در آغوش هم میخوابیم....