مزد

صبح دم می بارد
با تنور خورشید
نور از پنجره‌ها
مردم روستایی
دست در دست خدا
ذکر گویند و دعا
باغ گل بیدار است
غنچه‌ها خندانند
قاصدک رقص کنان
مژده آورد که هست
آخر تابستان
هر چه کِشتند بهار
داده محصول...

لبریز

همزاد بغض من
در سینه ام نفس
لبریز انتقام
در بند و در قفس
چون ابر آسمان
با هر بهانه‌ای
شبنم ز چشم دل
ریزد به روی خاک
رودی شود عیان
جاری‌ ز اشک و خون
شب گریه‌های من
تا لحظه ی جنون
بغض مرا ندید
کب...

قاصدک

محترم باید شمرد
لحظه لحظه، عمر را
زندگی در تپش ثانیه‌ها
می‌رود همچون رود
نفسی ژرف و عمیق
باید هر صبح کشید
که شود دل بیدار
نشود بی‌حوصلگی
بر سر ما آوار
باید اما پُر شد
از سر شوق و شعف
زندگی شاخه...

تسخیر

متبلور شده ای در قلبم
دلتنگ می شوم
در مرز های جنون
سکوت می‌شکند
باور ندارد قلمم
خط به خط دوباره از نو
باز هم می‌نویسم از تو
از بیقراری هایم
که جوانه میزند
در وجودم
می‌لرزم به خود
فکرت همچون پیچ...

محکوم

در دل دنیایی سرد
مملو از کابوس شبانه
درست در لحظه ای که
عشق را انکار میکنی
کنجی از ذهنم
بهار را به تصویر می‌کشم
درگیر تناقض میان
انجماد گل سرخ
نگاهت بختک می‌شود
با تمام خواستن ها
می ایستد تپش...