اِمشب این دِلـــــــزَده از شهر سَفَر خواهد کرد
از سَرِ نعــشِ تو و عشـــــــق گذر خواهد کرد
بعد از این دیگر نمی گیرد سراغِ عشــــــق را
تا اَبــــد با دلِ دیـــــــوانه بِ سَــر خواهد کرد
چَشمِ دِل...
دِلم دیگر ندارد طاقَتِ این بی وفـــــایی را
دگر حال و هوایِ عاشقی ، یا دلـــــربایی را
درون عشقِ امروزی دگر مِهر و وفایی نیست
نمی یابی دِگر یک هم نوا یا هم صـــدایی را
نمی دانی چه حالی میشوی آن لحظه...
کُجا رَفتی نگارِ مَن، بیا شَبهایِ مهتــــــــاب است
شده اَشکم سرازیر و دِلم،بی صبر و بیتاب است
تو رَفتی و رها کردی مرا ، در بُهــــــــت و اندوهم
که بی تو روزگارِ من ، خراب اَندر خرابـــــ است
باده ...
اِ ی ماه من ، اِمشب تو هم بیدار ماندی تا سحر
از سَردیِ دَستان من ، هوشیار ماندی تا سحر
بیدار ماندن تا سحر ، آشفته حالت می کند.....
مثلِ تَنِ زخمیِ من ، بی پَر و بالت می کند......
گفتی : بگو از حا...
می رسد روزی که دیگر بی قرارت نیستم
لَبریز از یادِ تو ام ، امّا دُچارت ...نیستم....
یادِ تو هر لحظه با دَردَم تبانی می کند .....
سَرد و بی روحم ولی ، چَشم انتظارت نیستم
می رسد روزی که بی من بی قراری ...
تبلیغات
