درختِ لخت ، لرزان
نادم از رها کردنِ دستِ برگ
چه سود ....!
باد برگ ها را با خود برد .


# پاییز

باد به در خانه کوفت
من خوش خیال
موهایم را شانه زدم ....

نه جمعه ست .... نه غروب !
اما ...
دلتنگم
دلتنگِ یک وجب پیاده رو که سنگِ کفش های جفتمون را به سینه ی پاییزی اش بزند ..
دلتنگم و این حجم دلتنگی
در وزنِ هیچ شعری نمی گنجد ...
دلتنگم و ... (سه نقطه)
یع...

امروز پروانه ای را دیدم
که بدور از چشم شمع
با چراغ بی احساسِ خیابان عشق بازی میکرد ....

عاقبت به خیر نمی شود
شاعری که در غروب دلگیرِ یک روز پاییزی
تنها با قلم
به جنگ ِ دلتنگی هایی میرود ، که با خاطرات خیس و باران خورده ی تو تبانی کرده اند .....









پ. ن : /امان از آدم های دلتنگ...