اصالت چون بود با نور ای نور
چرا در روز هستم من ز تو دور
به شب ها نور او رخ می نماید
چو پروانه ند خفاشان ولو کور

بیدار شدم در آتشی مشکی رنگ
شد یاخته هایم همه در آبش سنگ
بودم چندی درین سکون ممتد
بیدار شدم درون تنگی بس تنگ

اشک از دیده ام به رقص افتاد
تار و‌ پود وجود من بر باد
روح سرگشته ام زند فریاد
لالا پسرم لالا

تقدیم به استاد رضاپور به پاس تمام زحماتی که در راه اعتلای فرهنگ و ادب فارسی کشیدند...

خسته تر از هستی
خود را انداختم
در اقیانوس نیستی
دریغ
نیستی رنگ هستی گرفت

خدایا من گله دارم ز دوران
نصیب من نموده جمله هجران
ولیکن سخت شادم در جدایی
که در هجران خیال توست پنهان