در شعرش نوشت:
آتش خشکسالی به جان بلوطها افتاد،
کتاب شد
روزنامه ها نوشتند:
توهین به چوب خشک توسط یک شاعر


چشم بندش را برداشت
سلول، تاریک و سرد
بازجو، عصبانی
و آزادی، مشروط

ـــــــــــــــــــــــــــ...

تنیدەام!
چـو طنابی، در کمر بار
از ییلاق تا قشلاق
چکیدەام!
از یال بلند غروب
روی سـنگی زیر پا لە شدە
سوختەام!
چون علفی خشک
بجـای ماندە از آتش دروگران
بریدەام!
چو اناری نارس
در دسـتان عشقی طل...

دلی لرزید
از پریشـانی زلف دخترکی از خواب پریدە
با صدای پوتین‌های پاسـبان شب
فرو ریخت
خانە بلند آیین
از زلفان افسـار گسـیختە از چنگال روسری دخترکی
در آغـوش پر از جور مادر
در باد
خانە
گیس
دخت...

می گردم در دست
من چگوآرا
می‌کوبند مرا
بر سینە‌ی دیوار
می‌نگـرم از کنجی تاریک
بە مردمی
کـە آزادی را بە دار آویختەاند
در خود
ــــــــــــــــــــــــــــــــ

گل خوەم لە دەس
م چگوارام
کوتنەم...

چون فرچەی واکس
در دسـتان جا مانده‌ی کودکی از بازی
می خورم تاب
بـر کفش‌های هزار رنگ عابران
در شـهری جا مانده از گرد و خاک
و خاکی کە دیگر
بوی خاک منی‌دهد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ

چۊ فڵ...