من اگر مست خراب ملنگم به تو چی
خود از خاک مثل گل قشنگم به تو چی
بیا با من سخن بگو نه از جنگ جهل
که جهل خانه خراب کند گیرد جان...

ناز کن که من غرق تماشایت شوم
تا قیامت شاعر صورت زیبایت شوم
از اول زیباترین تصویر در قلبم بودئی
کاش میشد که من محو تماشایت شوم...

ساده باش لکن سر سجاده باش
هوشیار باش به پا ایستاده باش

بنده باش لکن همیش یابنده باش
بیدار باش به خواب آماده باش

افسانه باش لکن در بت خانه باش
در مناجات صادق دل داده باش

گل باش لکن گل بی خار باش ...

از من چی دیدئ که یک نگاه نکردی
در میان حریفان سرم حساب نکردی
باشد انتظار میکشم که شاید نگاه کنی
اما ز پا فتادم پیدایت نشد و مرا پیر کردی...

در رفاقت های امروزه کم کمکی باور کن
یا که پیدا کن یار دیرینه یا ترک این سفر کن