بر زبان ها هنرِ سومریت افتاده
و زمانه به کفِ سروریت افتاده
این چه سحری ست مهیا شده با لیقه ی تو
نکند بعثت و پیغمبریت افتاده
آمدی چند قدم، مانده که تا من برسی
باز در من طمعِ رهبریت افتاده
همچو ط...

خواستم از تو بگویم غزل اما کم بود
و قصیده فاقدِ ظرفِ اَبَر آدم بود
دلِ من مست شد و باز زمانم گم شد
باز دیوانگی ام نُقل شبِ مردم شد
عقرب در قمرت پاک مرا ریخت بهم
سرخوشم یار که این تاک مرا ریخت بهم...

آمده ام به رَصَدِ حلولِ ماهِ رویِ تو
کارِ دلم همه شده خجسته جستجویِ تو
به انزوایِ قمرِ خودت مرا کِشانده ای
و عیدِ من تحققِ رسیدنم به کویِ تو
حافظه ی مشترکِ تمامِ عاشقانِ شهر
پر شده از تجسمِ محالِ...

پس اختراع غزل از نگاه شماست
ابیات شعر و مثل در سپاه شماست
رسما بگو که ابد شاعرت بنمود
تا انتهای غزل در پناه شماست
یا یحتمل به زمین آمدی ملکی
پیدا که عرش خدا جایگاه شماست
آری تو آمدی تا زمین به خ...

عقرب در قمرت پاک بهم ریخت مرا
عطش چهره ی نمناک بهم ریخت مرا
مستی لعل لبت در خور اغیار مباد
سرخوشم یار که این تاک بهم ریخت مرا
عشق تو چون شرری خرمن جانم را سوخت
سوزش سینه ی صد چاک بهم ریخت مرا
" ...