بی خانه ی آباد، که ایمان نشود
آبادیِ ایمان، که به دزدان نشود
گر خانه آباد زِ ایمان طلب است
هشدار که با ضربتِ زندان نشود ( مقصود )...

هرگاه زنان را به سَرا پَرده کنند
زنجیر به پا وُ، همه را بَرده کنند
بی زن نتوان، ملکِ دل آباد نمود
گر بین دل وُ دلبرِ جان، نَرده کنند ( مقصود )
...

دلم می خواهد از دریا بگویم
زِ صومِ ساکتِ صحرا بگویم
چنان دل تنگم از خاموشیِ شهر
زِ غار و غربت و غمها بگویم
بیابم درّه ای خالی و خلوت
و آنچه مُحرم است آنجا بگویم
دلم می خواهد از حِسِّ درونم
تماماً مس...

با خیالِ چشمِ تو، خوابم پَریده نیمه شب
آتشِ احساسِ تو، در من دَویده نیمه شب
گوشِ حسّاسِ دلم در اِنتظارِ حرفِ عشق
یک پیامِ دل نواز از تو شَنیده نیمه شب
از میانِ آن همه، رؤیایِ گرم و دل پذیر
یادِ تو چون...

گاه دریایِ ادب چون چاله میدان می شود
قهر، چون قافیّه در قولِ ادیبان می شود
گر قلم از سهو لغزد بر سطوری نا صواب
خشم از خوفِ خبر شمشیرِ برّان می شود
سینه ای که شهرِ آشوبِ شعور و شعر بود
پر زِ الفاظی فَط...