سپیده دمان روزی
دوان، دوان
با بغل بغل آزادی
ما را با اشک هایِ پر از شادی
به سینه خواهد فشرد
ایمان داشته باش

ما بر سینه ی سپیدِ او
به همراهِ نور،
رقصِ زندگی خواهیم کرد
رقصی پر از شور
ایمان داشته باش

...

در طالعِ این ملک به جز جنگ نبود
چشمانی مگر، پر طلب و تنگ نبود
آنکس که به پا شد عَلَمی دست گرفت
در عمقِ دل اَش جز سرِ نیرنگ نبود ( مقصود )
...

دانی که چرا مَدفنِ غُصّه و غَمیم
چون با دو زیادیم، و با یکی کمیم
نه شِمشِ طلاییم و که زینت بکنیم
نَی شاخهِ بس سخت و سِتَبرِ آهنیم ( مقصود )
...

وقتی سخن در گلویم گلایه می کند
و گلوله گمانِ گل در دهانم می بَرد
به تمامیِ تنهاییِ تن اَم، پناه می بَرم ( مقصود )

از نسلِ خطاییم و همه، باخته ایم
بی علم، پیِ راحتِ جان تاخته ایم
حالا که همه کوخ شده خانه ی ما
از ترسِ خدا، کاخِ دعا ساخته ایم ( مقصود )
...