بیا، تا بی کس و تنها بگرییم
بر این احوالِ نا زیبا، بگرییم
اگر امروز نانی نرخِ جان است
به نرخِ جانِ بی فردا بگرییم
...

باد می آمد ولی با خود رَه آوردی نداشت
گفتم اش با دستِ خالی، بس شتابانی چرا؟
گفت عمرم کوته است و آرزویم بس دراز
من شتابانم، توبنشسته و حیرانی چرا؟
...

زردِ پاییزی که می آید برایم روشن است
عمر، در حالِ گذارِ لحظه هایِ آخر است
دستها خالی ولی چشمانِ من پر آرِزوست
دستها واقع نگر چشمانِ من بی باور است
...