بنده خدا
حقیقت را گفت
من ناراحت شدم
بی منطق نیستم
از او انتظار نداشتم

نه داری ریگ در کفش و ، نه داری سنگ در سینه
زلال و پاک و بی رنگی ، مثال آب و آئینه
تو می گویی نمی دانم ، که کی با کی کجا کِی رفت
ولیکن خوب می دانی که رسم آدمی اینه ...

همه می دانند اینجا چه گره ها کور بود
آمدی ، باز نمودی ، همهٔ آنها را

چه بسیارند آنهایی، که از دنیای خود سیرند
خوشا آنانکه می آیند و در گهواره می میرند

گفتم به دَرَک اما ، دَردَم دو برابر شد