داستانیست مرا سخت پریشان کرده
خون به رگهای ضعیفم چه خروشان کرده
قصه ی دلبری دخترک سر به هوا
روح در قالب من سرد و گریزان کرده
هرچه گفتم که غم عشق تو را سوزد و بس
سرکشی کرده و با حادثه طغیان کرده
چشم بس...

ناصبور و نگران دیده به سویت دارم
تار پیچیده ای از مخمل مویت دارم
پشت اشکم همه جا تار و کدر افتاده
قاب ماتی ته ذهن از بر و رویت دارم...

من که لبریز از تو بودم خالیم کردی چرا؟
مست بودم لامروت حالیم کردی چرا؟
در خرابی خوب بود این حال ناموزون من
خوب بودن بس نبودت! عالیم کردی چرا؟...