من به هر جا پا نهادم جنگ بود
دست های خاک پر از سنگ بود
لفظ پرچمدار مردان نمور
عرصه بر میدان معنی تنگ بود
در نزاعی سرخ بین ماه و مهر
کوه دل در خون نشسته هنگ بود
آسمان آبی دریای نور
داغدار خنده های گنگ ...

لطفاً اگر اتفاق افتاد
کاسودگی از سر بتکانید
یک بوسه به رسم یادگاری
روی لب شعر من نشانید