گر چه گاهی شعر من بر قامت گیسوی توست
بهترین‌محصول حالم در بَرِ ابروی توست

چادرت را سر کنی جنگ جهانی میشود
عامل این جنگ خونین هم سر تک موی توست

مثل زنبوری که شبگرد گلستان بوده است
صاحب این زحمتم، زی...

چندی است دلم در لب تو چال شده
بر لب سیب و انارت تب یک خال شده

تو صفای جان و ناموس منی باهرخیال
دست من بر گردنت مانند یک شال شده

من از آن دهکده ی اهل بهشتم که جز این
حافظ و دیوان شعرش مست وبدحال شده...

نفسم بند آمد و مانند یک افسانه شد
گونه اش را بوسه ای آنهم چو یک پیمانه شد

در قمار شرط دل ، منهم چو دل ها باختم
این من عاقل پس از تو همچو یک دیوانه شد

دل به گیسوی تو و امواج دریا میزنم
مثل شهری که پس...