دستِ رد بر سینه یِ عشقش! زدم
تا که بداند؛
عشقبازی، بازیِ تَن نیست
تا جانَش نخواند.

و من؛
اگر شاعر بودم،
بند بندِ وجودت را؛
به قافیه و ردیف می کشیدم
آخ که؛
اگر شاعر بودم من ...

مثلِ آن شعبده بازم
که؛کلاهش سوراخ
خرگوش؛
جَسته در دشت و دَمَن
و
همه حضار؛
به ریشِ پدرش می خندند!

تا قطارش دیدم از دور
فکر کردم مقصد همین است!
تف به هر فکری که بیخود؛
مغز‌ِ من را در کمین است

۱. جیغ زد عقربه یِ گیجِ زمان؛
جاده باریک و سفر نزدیک است
بایَدَت رفت از این شهری که؛
همه اَش وسوسه ای تاریک است.
***
۲. جیغ زد عقربه یِ گیجِ زمان؛
جاده باریک و سفر نزدیک است
رخت باید بست از شهری که
م...