اجـل ازباغ دل گل چیدو می برد
فغـانهای مـرا مـی دیــدو می بــرد
خـودم دیـدم کـه بـرجـسم بـــرادر
بمـیرم مـن کفـن پیچـیدومی برد

تـو کـه رفـتی بــرادر سوی افلاک
ز داغ تـو گـریبان مـی زدم چاک
بمــیرم ای ...

هفت ستاره بودند
هفت توانمند و رشید
سالها خوش و خرم
ماه به آنان سرخید
دست دردست هم به مهر
گرم و داغ مثل خورشید
...
چرخ روزگار چرخید
یک ستاره رابرچید
بزرگ غمی آمد
آسمان حتی ندید
یکی که برای وطن میرفت
یک...

روزگاری بود اندر کودکی
کوچه و دکان و حال فرحی
چه صفایی بود در باغ صفا
سایه و شکوفه های برمکی
بوی مرزه در هوای پاک شهر
میرسید از پشت بام خشتکی
شکر آب در ظروف روحی و
پیچش پنبه به چوب پشمکی
در زمستان سپی...

چه غریب ماندی ای دل نه غمی ، نه غمگساری
نه به انتظار یاری ، نه ز یار انتظاری
غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد
که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری
چه چراغ چشم دارد دلم از شبان و روزان
که به هفت آسمانش ن...

رفت...
در نیمه های شب
آنگاه که چشمان من
غرق خواب بود
بی خداحافظی
بال زد و پرکشید
ومن در خیال خود
که باز او را میبینم
در بی خبری دو روزه
لعنت به آن ساعت اما
که من غرق خواب بودم و
تو برای یه نفس
دست ...