شکر گویم به خدا که تو کنارم هستی
رفع شد حاجت ما بی اختیار در مستی

فکر دیار یار من، مانند عَسَل
درد تمام قلب من، مانند مَثَل

چه دستت سرده ای دل
بهارت بی گل ای دل
سر آمد وقت دیدار
آخر نبودی بازم ای دل

وقت زاری گریه کردم
وقت شادی گریه کردم
وقت و بی وقت گریه کردم
چون نبودی توبه کردم

دست به قلم شدم و طرز فکرم طور دیگرست
قلمم گر تر نباشد حالم طور دیگریست
افسوس که دستم مانند ناتوانان تهیست
گر ننویسم دگر قلبم و دلم مانند قبل نیست...