هرکه ما را بیند بخیال خود پندارد آواره گشتیم ز یار خود بخدا ما که مست بودیم ز ازل خود حال نتوان بینیم مست و خرامانی دل خود ساقیا بیار جام دگر بریز بر جامم تو خود نوشم تا من بی خبر ز حال دل خمار خود...