چنان خسته چنان پرغم
که گویی ویران شده قلبم
یاکه بشکسته دلم
چون که ندارد اثری این قلم
قلم خشکیده در دستم
نگاهم گریه ها دارد
نوای خسته قلبم
بسی کم کم جان میسپارد
ولی چشمانم برای دیدن رویت
بیقر...

آنقدر در کشتی عشقت نشینم همچو نوح
گرچه میدانم که آخر غرق دریا میشوم
انتظارت میکشم از صبح تا شب های عشق
کارمن انگار آب در هاون کوبیدن است ...

کی نفس باد صبا می وزد از جانب یار؟؟
می کند قلب مرا پرزغم ازدوری یار؟؟
ای خدایا چه شودگربه نگارم برسم!
یاکه سر دربر او بنهم و جانم بدهم!...

گرچه دل کندن
بسی سخت است ودشوار
رفتنی باید رود که
بودنش
سخت است بسیار
میروم اما همیشه شاد باشید
کز غم وغصه دنیا آزاد باشید
ایزدم باشد شماهارا نگهدار،
دربهار زندگی شمشاد باشید...

من به خال لبت ای دوست نظر می کردم
عمر با خنده ی تلخ تو بسر می کردم
رفتی و این دل تنهای مرا بشکستی
کاش می ماندی و چشمی به تو تر می کردم
...