بردیوار عمر نوشتم
قدم هایت را
آهسته بردار
هنوز قطار خوشبختی ام را میبینم
از دشت های دور
پشت کوه های حسرت
واز لابلای
جنگلهای سر به فلک کشیده،
دست تکان می دهد

عقربه های زندگی ام
خواب به چشم  ندارن...

دلم می خواهد
ماهی قرمز کوچولو  باشم
و آنقدر
دوستم  داشته باشی
که دریا
سر بر صخره‌ی حسرت بزند

روبرویم
و دست  بر چانه
بنشینی
و نگاهم  بکنی
تا بدانم
در سایه ات هراسی نیست



#افسانه_ضیایی_جویباری...

پیشانی شبهایم تب دارد

از هرم نبودنت

چقدر تلو لو نگاهت

به آسمان آن شبها

دلگرمی داشت برای ستارگان

که تازه چشمک زدن را یادگرفته

و بالغ شده بودند

این را از صدای خنده ستاره ای
شرمگین

که حیایش زب...

آیاقاصدک آرزوهایم
خبرت دادند
که بارفتنت
قلبم به دارمکافات آویزشد
و پنجه نرم میکنم
بادلتنگی هایت
چه آوردی به سرلبخندم
که به جای شکر
خون میریزد ازآن


#افسانه_ضیایی_جویباری...

عشق وقتی در میزند
باید  کسی  را داشت
که در جادوی نگاهش
درسرخی لبهایش
درگرمی  دستانش
در عطر  آغوشش
عطش زیستن  در حصار دستانش
روزها  را  آشفته  کند
وخواب  را از چشم‌ رویاها  برباید
باید  کسی  را داشت...