بعد از تو
ناگفته ها، کوهی شد
برآمده بر گلویم!
و صبر و سکوت
مُهر بر چشم و لب هایم!
شاید عصر یک جمعه
بیایی!
بغضم بترکد
و تا انتهای جاده ی بی غبار ابرها را
با هم، درد و دل کنان
برویم
برویم...
ستاره ای در قلبم به نامم نیست
جز ماه ی که
جاذبه ی قلبش
دریای عشقم را
به جوش می آورد.
پی نوشت:
مرا به نام ستاره ای بخوان
که در قلبم نشانده ای
( شفیقه طهماسبی)...
گاهی که
گلوی شاعرانگی ام
رو به کویر لبخندت می گیرد
تو
بر سنگفرش چشمهایم
قطره قطره جاری...
در شمالی ترین نقطه ی قلبم
با تاجی بر سر
عاشقانه هایم را واژه به واژه
به سلطنت می نشینی!
هنگام غر...
تبلیغات
