باران که گرفت، پاره کن چترت را
باشد که بگیرد آسمان عطرت را

ای دفتر خاطرات باران خورده
پر کن ز هوای بوسه هر سطرت را
...

قدر یک کودک بی مدرسه شادم امشب
روز آغــاز تــو افتــاده به یـادم امشب

شهر را توی همـان کـوچۀ ده پیچاندم
دست در دست خیابان تو دادم امشب
...

او رفت و شد آسمان قلبم خالی
شد روز و شبم دچـار بد اقبالی


ای کاش برای ماه من هم رهبر
تشکیــل دهد ستـاد استهلالـی
...

پی برده قناری به مقامات صدات
بلبل شده مؤمن به کرامات صدات

هرچند خدا خالق آن معجزه است
اما خود او شد بخدا مات صدات
...

در چشم بهار، مثل روحا رقصان
با نغمه عشق همچو گلها خندان

باران که بشوید این زمستانها را
پر می شود از ندای او دلهامان...