من و تو هر دو مشتاق ِ نگاهیم
بگرداب ِ فلک گم کرده راهیم
میان ِ بی کسی تا کی نشستن؟
بده دستی که محتاج ِ پناهیم ...

با اینکه عاشقانه ترین حس ِ باوری
در آسمان ِ خوب ِ تغزّل شناوری
در سفره ای به رنگ ِ شقایق بنام عشق
آتش زدی فتیله ی فانوس ِ دلبری
...

دَر زده ام امام رضا
خیمه ی باور زده ام امام رضا
بر در ِ اَرحام ِ تو با سر زده ام امام رضا
گوشه ی چشمی بنما ، خسته دلی ، بهر ِ شفا گشته دخیل
...

دیگر نمی خواهم تو را هرگز ببینم
یا بوسه از اشعار ِ تبدارت بچینم
عمری برایم چون عسل گفتی غزل را
حالا چرا بیگانه ای ، ای نازنینم !
...

دل رها کن از ریا
در میان ِ جانمازی از دعا
در گذر از جسم ِ خاکی همنفس با هو بشو
می شکوفد در نمارت آسمانی از حضور ِ کبریا
با هو...