سرشار ِ یک ترّنم سبزم ترانه کو
عاشق ترین مغنّی این آشیانه کو
چون موج خسته ام که به ساحل رسیده ام
تا انتهای جاده ی رستن نشانه کو
من بی قرار ِ سجده ی سهوم چو عاشقم
راز و نیاز ِ و خلوت ِ سبز ِ شبانه کو
تلواسه های این دل ِ رسوا برای کیست؟
احساس ِ عاشقی تب ِ اهل ِ زمانه کو
دیگر نمانده فرصت ِ پرواز ِ دیگری
تنها ترین چکاوک ِ بی آشیانه کو
گم کرده ام طراوت ِ خود در این دیار
در واپسین تغزّل ِ باران بهانه کو
در آسمان مغازله کردی طلا ز شوق
در دستهای جاذبه ات یک جوانه کو ؟
طلعت خیاط پیشه (طلای کرمانی)
تعداد آرا : 2 | مجموع امتیاز : 5 از 5
نظر 7
محمد جوکار 03 تیر 1395 01:25
گم کرده ام طراوت ِ خود را در این دیار
در واپسین تغزّل ِ باران بهانه کو ؟
درودت باد مهربانو خیاط پیشه عزیز
و آفرین ها بر رقص قلم شیوایت
مریم شانظری 03 تیر 1395 01:51
احسنت بر ذوق و قلمتون بانوی عزیز
حسن کریمی 03 تیر 1395 11:05
سلام وعرض ادب سرکار خانم خیاط پیشه ،غزل بسیار نغز ودلنشین شما را خواندم ولذت بردم جسارتاً تک بیتی
در تائید سرود شما تقدیم میدارم « در اشتیاق لحظه خوبِ اسارتم. صیادِ من ، رُخ بنما ، دام و دانه کو »
طارق خراسانی 03 تیر 1395 19:03
تلواسه های این دل ِ رسوا برای کیست؟
احساس ِ عاشقی تب ِ اهل ِ زمانه کو
دیگر نمانده فرصت ِ پرواز ِ دیگری
تنها ترین چکاوک ِ بی آشیانه کو
سلام بر طلعت عشق
از این غزل زیبای تان لذت بردم
در پناه خدا مهر آئین ترین زن شاعر
حمیدرضا عبدلی 03 تیر 1395 20:17
با سلام بانو بسیار عالی موفق باشید
معصومه عرفانی 09 تیر 1395 11:25
سلام خواهر بزرگوارم بسیار زیبا سرودید برقرار باشید
علی معصومی 21 فروردین 1399 21:05
درود و عرض ادب
◇◇◇♡◇◇◇
زیبا سروده اید
آفرین بر شما
☆☆☆☆☆