در خـیابان قـدم مـی زدم

در حـالی کـه بـه تـو فـکر مـی کردم

وارد کـافه شـدم

بـیست هـزار تـومن دادم بـه کـافه چـی

و تـقاضای دو فـنجون قـهوه کـردم

پـیش از آن کـه یـادم بـیاد

تـنها هـستم...

عاشقانه ترین شعرم را

روزی در آغوش تو خواهم سرود

آنروز که طبیعت

به احترام ما سکوت خواهد کرد

و تو دوستت دارم را

به لهجه ی باران

و عشق را

به زبان بوسه

بر بند ، بند تنم

جاری می...

هـنوزم عـاشق تـنهایی رفـتن زیـر بـارونم

سـکوت و مـی شکنم هـم بـغض فـریادم

تـو ایـن دنـیا کـه هیـچ عـشقی نـمیمونه

هـنوزم مـثل سـابق از تـو مـی خونم

هـنوزم بـا خـیال تـو شـب و تـا انـتها مـی...

جای تو در شعر است ...

نه در جاده های دور دست ...

برگرد ...

واژه ها نمی دانند که رفته ای ...

هنوز تو را عاشقانه می سرایند ...



((محمد شیرین زاده))...

من شاعر نبودم ...

تنها رهگذری بودم ...

که در باران قدم می زدم ...

و با هر قدم ...

تو را جستجو می کردم ...

شهر با قدم های من تمام شد ...

اما از تو نشانی پیدا نشد ...

اکنون در یافتم...