فروردین
ماهی زیبا
و باغی قشنگ
که وعده را تداعی می کند
من منتظرم
تا پیامت را بخوانم .........

فرزانه

دریا
ساحل
و پروانه ای زیبا
نشسته اند بر دامنِ محبّت
تا گلها
سرخ شوند

فرزانه

بی هم زبانم
اما نوروز کم کم دارد از راه می رسد
آفتابِ نوجوانی صدایم می کند
و دریاها
و نسیم در اوج هستند
من
بر ساحل دارم زورقِ شکسته ام را نگاه می کنم
اما
با کوه
دشت
آسمان
گل
ستاره
مهت...

گلبوته هایِ شقایق
مرا می بینند
تا بر لبِ جوی بنشینم
و پشتِ پنجره ها
به شکوفه های نارنج سلام کنم .....

فرزانه

گرچه در نگاه تو
فقط یک آوازم
اما
پریدن
با نگاه آغاز می شود

فرزانه