غرق آغوش خیابان خودم میخندم
تب توفانی یک موج جنون آمیزم
درد من درد بزرگی که خودم میخاهم
جریان تا جریان زجر به خود می ریزم



سرطانی شده افکار پر از تشویشم
درِ بی حوصلگی رو به خودم وا کردم
ن...

باز در فکر بهار
مثل خوابی بی قرار
گرد بر گردم قطار
بچه های گرزه مار

میدمد بر من درود
مرگ
مثل یک سرود
می تند تاری سیاه
بر نفس های وجود
مینویسد شعر ها
از من و مرگ و هبوط
مینشاند تاج ها
بر...