پازل قلبم را
به دست تو می سپارم
و شادی را
به آیینه ها،
می خواهم
سال آینده را
در دلت بگذرانم
به گشت و گذار،
وقت خوشی ست
برای زل زدن
به لطافت
یک فنجان چای و
این همه آرزو را
سرریز کردن،
برای تو یک آرز...

طفلک
زندگی
کجای دلش بگذارد
این همه
سیاه سفیدهای درهم برهم
و کلاه های گشاد را

حتا
خیال با تو بودن
می تواند
صفوف رژه مند خوش وقتی و خوش بختی را
از دروازه ی دردآلود دل خوشی های من
عبور دهد
و زادگاه امپراطوری بادهایی باشد که
وزش های نجات دهنده ی آن
نویدگر بارش
و خاموشی ظلمت و خلاء...

سایه های مطبوع
و محبوب
گاه
ورطه هایی مزمن اند
که در آن
سقوط کرده
به آن
نرد عشق می بازیم.

تنت تب دار
هزار چشم وجودت بیدار
دلت بیمار بیمار
پشت دیوارهای بلند روزگار
_برای با او بودن_
نشسته ای به انتظار
به آن امید
که روی فاصله ها
کم شود و
بوسه ها بی شمار،
دعا می کنم
او هم تو را
داشته باشد دوس...